Göksu Başaran
26 Ağustos 2025
De persvrijheid in Turkije heeft opnieuw een zware klap gekregen. Tegen journalist Can Öztürk is een onderzoek gestart omdat hij berichtte over misbruik en intimidatie binnen zogenaamde conversie- of hersteltherapieën. De aanklacht luidt “het publiek opzettelijk misleiden”. Dit is niet enkel een aanval op één journalist, maar een poging om de gehele zoektocht naar waarheid te criminaliseren.
De zogenaamde “censuurwet” wordt opnieuw gebruikt om de persvrijheid te verstikken. Deze wet, die eerder al leidde tot arrestaties van journalisten, is uitgegroeid tot een instrument van repressie waarmee de regering kritische verslaggeving wil het zwijgen opleggen en de samenleving het recht op waarheid ontneemt. Journalistiek is een maatschappelijke plicht, maar in Turkije worden degenen die deze plicht uitvoeren tot “misdadigers” bestempeld.
De zogenaamde “therapieën” waarover Öztürk berichtte, zijn volgens internationale mensenrechtennormen een vorm van foltering en onmenselijke behandeling. Het blootleggen van deze praktijken is niet alleen een journalistieke opdracht, maar ook een bijdrage aan de verdediging van de fundamentele rechten van LHBTI+ personen. Door de zichtbaarheid van LHBTI+ realiteiten te criminaliseren, voedt de Turkse regering haatpolitiek die niet alleen deze gemeenschap treft, maar ook de democratische waarden van de hele samenleving ondermijnt.
PolicyGrey benadrukt: journalistiek is geen misdaad. Waarheid schrijven, mensenrechtenschendingen zichtbaar maken en de samenleving informeren tegenover repressie zijn de fundamenten van elke democratische orde. Het onderzoek naar Can Öztürk is in werkelijkheid een poging om de stem van de hele samenleving te smoren. Wij verwerpen dit beleid van onderdrukking met klem en bevestigen dat wij ons blijven inzetten voor persvrijheid, LHBTI+ rechten en menselijke waardigheid.
Daarbij roepen wij ook de Turkse Persraad (Basın Konseyi) op om verantwoordelijkheid te nemen. Voor deze openlijke aanval op de persvrijheid is niet alleen internationale solidariteit vereist, maar ook een duidelijke en krachtige reactie van de journalistieke instellingen in Turkije zelf. Stilte betekent medeplichtigheid aan de normalisering van repressie.